อย่าเป็นคน... “น้ำล้นแก้ว” จงเป็นคน “อ่อนน้อมถ่อมตน”

 ในช่วงของชีวิตนมักพบเจอผู้คนหลากหลาย มีทั้งคนที่เปิดใจรับฟัง และพร้อมปรับปรุงแก้ไข ในทางกลับกันก็มีคนที่น้ำเต็มแก้วจนล้นไม่สามารถรับฟังเรื่องราวต่าง ๆ

ได้...เรื่องของคนที่น้ำล้นแก้วและคนที่น้ำไม่เต็มแก้วนั้น มีรายละเอียดเรื่องของการปฏิบัติตนหลายๆด้านเข้ามาเกี่ยวข้อง สิ่งที่เรามักจะเห็นด้านกายภาพคือเรื่องของความอ่อนน้อมถ่อมตน

"ความอ่อนน้อมถ่อมตน”

หมายถึงการที่เราตระหนักเสมอว่าตนเองนั้นไม่ได้ดีหรือวิเศษไปกว่าผู้อื่น เรายังเป็นผู้ที่มีความบกพร่องและไม่ได้รู้ทุกสิ่งทั้งหมด

และตระหนักเสมอว่าตนเองจำเป็นต้องยอมรับการเรียนรู้เพิ่มเติม และพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตนเองได้อยู่เสมอ คนที่มีลักษณะถ่อมตนแม้ว่าเขาจะมีความรู้ ความสามารถมาก

มีอำนาจสั่งการ มีความเฉลียวฉลาด เขาก็ยังสามารถยอมรับฟังความคิดที่แตกต่างจากตนเอง การตำหนิติเตียน

การอบรมสั่งสอนจากบุคคลอื่นด้วยความขอบคุณได้ ทั้งยังยินดียืดหยุ่นเพื่อให้เกิดผลดีทีสุดแก่ภาพรวมอีกด้วย

กล่าวโดยสรุปแล้วความอ่อนน้อมถ่อมตนมีลักษณะตรงกันข้ามกับความเย่อหยิ่ง  ซึ่งหมายถึงการทะนงตนว่า  สูง-ดี-เด่น  เกินกว่าผู้อื่น

มักแสดงอาการจองหองเกินฐานะ และยโสโอ้อวดเกินจริง  ความเย่อหยิ่งนั้นเกิดจากการที่คนยึดถือเอาสิ่งที่เป็นภาพลวง

ไม่ใช่สิ่งจริงแท้มาเป็นเครื่องมือยึดเหนี่ยวจิตใจ คนเย่อหยิ่งดังกล่าวนี้มักมีความประมาท ซึ่งความประมาทเช่นนี้ทำให้คนที่เย่อหยิ่งนั้นลืมตัว แสดงกิริยาวาจาหยาบกระด้าง

ดูหมิ่นเหยียดหยามผู้อื่นที่มีชาติกำเนิด  วงศ์สกุล  ทรัพย์สิน  การศึกษาที่ต่ำกว่าเสมอ

อย่าเป็นคน... “น้ำล้นแก้ว” จงเป็นคน “อ่อนน้อมถ่อมตน” เพราะชีวิตของคนทุกคน คือการเรียนรู้

เราต้องเรียนรู้กันจนตลอดอายุขัย เราต้องเรียนรู้ตลอดเวลา   ทั้งด้านความรู้ความสามารถ   และด้านจิตใจ ความอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ใช่การคิดว่าตนเองทำอะไรไม่ได้

ความถ่อมตนจึงไม่ใช่ความไม่มั่นใจตนเอง ไม่ใช่การแสร้งปฏิเสธความสามารถของตนที่มีอยู่จริงด้วยความเกรงอกเกรงใจ

ผู้ที่มีใจอ่อนน้อมถ่อมตนจะเปิดรับฟังความคิดเห็นด้วยกริยาที่สำรวมสุภาพ แตกต่างจากบุคคลผู้หยิ่งจองหอง

ในทางตรงกันข้ามคนที่ “น้ำล้นแก้ว” มักแสดงตนเย่อหยิ่ง

เป็นความคิดที่คิดว่าตนเองดีแล้วเก่งแล้ว มีครบบริบูรณ์ทุกสิ่ง มีสิทธิอำนาจในการสั่งการ หลงใหลในอำนาจ และยึดความคิดของตนเองว่าถูกต้องที่สุด

ดีที่สุดแล้ว จึงเอาความคิดและการกระทำของตนเป็นศูนย์กลาง โดยไม่จำเป็นต้องฟังคำแนะนำของผู้อื่นอีกต่อไป ความเย่อหยิ่งนี้เองได้ทำลายคนมามากมายแล้ว

และความเย่อหยิ่งอยู่ในบุคคลใด ไม่ว่าสังคมใดที่คนเหล่านี้ไปมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ก็จะได้รับผลเสียไปด้วยกัน

มีคำกล่าวว่า “ผู้ที่มีความรู้แต่ไม่มีปัญญากำกับ เหมือนเรือที่ไร้หางเสือไม่สามารถกำกับทิศทางของเรือให้เดินไปในทางที่ถูกต้องได้ เรือที่แล่นไปจึงไร้ทิศทาง

ชนกับเรือ โขนหิน อยู่ร่ำไป ซึ่งสักวันถ้าไม่ไปหาหางเสือมาติด ซึ่งก็หมายถึงธรรมะ หรือการพัฒนาจิต จะเป็นเหมือนเรือไททานิค

ที่จมอยู่ในมหาสมุทรเบื้องลึกอย่างโดดเดี่ยว ไม่มีแม้แต่แสงตะวันที่จะส่องไปถึงเพื่อให้ความอบอุ่น” -khwanjai- 

มีหลายคนที่ได้รับตำแหน่ง...มักจะหลงคิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้า เดินไปทางไหนทุกคนเล็กหมด

เวลาจะทำงานเล็กงานใหญ่ที่ต้องขอความร่วมมือจึงมักไม่ค่อยประสบความสำเร็จตามที่ประสงค์...อย่าลืมว่าคนทุกคนมีความเท่าเทียมกันในเรื่องความคิด

ความดำรงตน หากต้องการได้รับความร่วมมือจากใคร...ยิ่งใหญ่ ยิ่งสูงเท่าใด

ยิ่งต้องทำตัวให้เล็กลง...เปิดรับฟังคนให้มาก ทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์ สบายใจกันทุกฝ่าย

#"เริ่มต้นที่เราอ่าน...สู่การอ่านเพื่อสังคมอุดมปัญญา"

#กระจายบุญ...เริ่มต้นที่เราให้ สังคมได้ไม่สิ้นสุด

#กระจายบุญ...พวงหรีดเพื่อสังคม...อุทิศให้ผู้วายชนม์

#กระจายบุญ...บุญที่จับต้องได้

#กระจายบุญ...ให้ได้มากกว่าที่คิด...อุทิศแด่ผู้ที่จากไป