เรื่องสำคัญของ “วัยกลางคน”
การเดินทางของชีวิตตั้งแต่เกิดมีเรื่องราวมากมายให้ได้คิด และดำเนินตามแบบที่ตัวเองพึงพอใจ
จนมาถึงวัยกลางคนเคยถามตัวเองกันบ้างมั้ยว่าชีวิตที่ผ่านมานั้นมีเรื่องราวอะไรที่ดีหรือไม่ดีอย่างไร
หากเราสามารถบอกกับตัวเองได้ เราจะบอกกับตัวเองอย่างไรว่าเมื่อถึงวัยกลางคนแล้วเราจะเลือกเป็นคนแบบไหน
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า โลกนี้ ไม่มีใครโง่ มีแต่คนที่คิดว่าตัวเองแน่! คิดว่าตัวเองเจ๋ง
อย่าคิดว่าตัวเองดีเลิศกว่าใคร ๆ หากคุณคิดว่ามีแต่คนที่ด้อยกว่า
อย่าลืมว่าในสังคมมีคนที่เด่นกว่าคุณก็มีเยอะแยะ เพลา ๆ ลงบ้างนะ อย่าเบ่งให้มันมากนัก
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า อายุปานนี้ ต้องเข้าใจให้ถ่องแท้ว่า อย่าแข่งขันกันที่ความงามบนใบหน้า
แต่จงแข่งกันที่ความดี อย่าเปรียบกันที่ความมั่งมี สุขภาพต่างหากที่ต้องใส่ใจ
อย่าแก่งแย่งยศฐาอำนาจเวทีนี้มีขึ้นมีลง หากมีความสามารถก็แสดงออกเมื่อถึงเวลา
แต่อย่าแสดงทุกเวลาเหมือนที่คุณหญิงจำปาบอกศรีปราชญ์ว่า “ทำดีได้ แต่อย่ าเด่น จะเป็นภัย”
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า อย่าหวังว่าคนอื่นต้องหยิบยื่นความสะดวกให้ อย่าหวังว่าต้องได้รับความเห็นอกเห็นใจจากใคร ๆ
อายุไม่น้อยแล้ว ทำตัวให้เขาเคารพ อย่าทำตัวให้เขาสมเพช หากอยากให้คนอื่นยอมรับและยกย่อง ก็ต้องทำตัวเองให้มีคุณค่าพอที่ผู้คนจะยกย่อง
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า ระหว่างชีวิตคู่ เพื่อน บุตร ธิดาหรือคนรัก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
จงบอกกับตัวเองว่าไม่มีใครผิดต่อใคร ไม่มีใครเป็นคนทิ้งใครไป เพราะในขณะที่คุณคิดว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นฝ่ายผิดฝั่งเขา
ก็คิดว่าคุณเป็นฝ่ายผิดด้วยเหมือนกัน อยู่ที่ใครเข้าใจใครอย่างไร ไม่ว่าใครจะอยู่หรือใครจะไป การให้อภัยเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเลือกทำ
เข้าใจฝ่ายตรงข้ามให้มากแม้ว่ามันยากที่จะเข้าใจก็ตาม
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า เงินทองเป็นสิ่งสำคัญในช่วงนี้ แต่อย่าหาจนไม่มีเวลาพักผ่อน พอมีพอใช้ก็ได้แล้วอย่ า
คิดว่าต้องหาไว้มาก ๆ เผื่อวันหนึ่งตายไปลูก ๆ และคนข้างหลังจะอยู่ยังไง อันนี้ไม่ต้องคิดแทนลูกหลาน
ทำบุญเข้าวัดเข้าโบสถ์บ้าง หาเงินเก่งก็ต้องใช้เงินให้เป็นหามาแต่ไม่ยอมใช้ พอวันใดใกล้ตายจะกลายเป็นคนที่หวงสมบัติ
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า มาถึงตอนนี้ ไม่มีใครไม่เคยกรำทุกข์ คุณหน้าดำคร่ำเครียดหาเลี้ยงครอบครัว
คนอื่นก็หน้าดำคร่ำเครียดหาเลี้ยงครอบครัวเหมือนกัน คุณร้องไห้เมื่อพ่ายแพ้ คนอื่นก็ร้องไห้ในวันที่ล้มเหลวเหมือนกัน
คุณหัวเสียกับลูกน้อง เขาก็หัวเสียกับเจ้านายเหมือนกัน ดังนั้น อย่ามัวคิดว่าตัวเองทุกข์อยู่คนเดียว วันใดที่เจอทุกข์ จงเลือกยิ้ม และปล่อยวางให้ได้
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า จำไว้ว่า บนใบหน้าที่สวยหล่อ เขาก็เคยร้องไห้และบูดบึ้งเหมือนกัน
ต่อให้สนิทชิดเชื้อกันยังไงเขาก็เคยทรยศหักหลังกันมาแล้ว ต่อให้ตำแหน่งมันมีเกียรติและโดดเด่นมากเพียงใด
เขาก็ผลัดกันรุ่งผลัดกันร่วงมานักต่อนัก สิ่งใดควรอยู่ย่อมอยู่ สิ่งใดควรได้ย่อมได้สิ่งใดควรไปย่อมไป อย่าฝ่าฝืนว่ามันต้องคู่เราไปจนวันต า ย
อยากจะบอกคนวัยนี้ว่า คนที่อายุเลยเลข 50 ผ่านเรื่องราวมามาก ผ่านทุกข์ผ่านสุขมามาก
ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากผ่านความขัดแย้งช่วงชิงมามาก ผ่านความผิดหวังสมหวังมามาก เมื่อยืนหยัดมาได้จนถึงวันนี้
ลองหันย้อนกับไปดูวันวาน หลายสิ่งน่าจดจำ หลายสิ่งน่าขบขันและหลายสิ่งยังค้างคา
ทำใจได้ย่อมเกิดสติปัญญา ยอมรับได้ย่อมเกิดวาสนา ปล่อยวางได้ย่อมสงบสุข
#"เริ่มต้นที่เราอ่าน...สู่การอ่านเพื่อสังคมอุดมปัญญา"
#กระจายบุญ...เริ่มต้นที่เราให้ สังคมได้ไม่สิ้นสุด
#กระจายบุญ...พวงหรีดเพื่อสังคม...อุทิศให้ผู้วายชนม์
#กระจายบุญ...บุญที่จับต้องได้
#กระจายบุญ...ให้ได้มากกว่าที่คิด...อุทิศแด่ผู้ที่จากไป